Che intrighinu canu
si pesat su manzanu
in su corbarju ’e s’anima sidia
de alores de petu
ca sa bena ’e s’afetu
est d’isetos caentes istasia:
si non ridet lentore
sa mente rundat in s’iscuricore.

Sos pessos iscussertos
non pesan bolu, fertos,
si no li das apentu e alas Tue
sun chene ghia in runda
che in mare malu s’unda
imbertos dae su bentu, a pesa e rue
un’isperu e cufortu
da etene isetande a coro isortu.

Che ispica bardada
de sole ingravidada
ti disizat su mundu, a beneminde.
Ma s’arressat in gula
su disuzu. In sa Tula
solu gràmine e lozu sun graninde:
miseru su benente
si a s’incunza tue ses assente.

Ub’est sa dinnidade….?
Chie sa libertade
t’at trobeidu pro balanzu sou?
Ube t’an costoida?
Ride torra a sa bida
d’esser mama ’e toru dami prou.
Ses inoche o in cuche?
Beni a mi dare illepiu a custa ruche….

Che traschia ’e bentu
mi pissichis s’ammentu
sas notes isterrendemi d’ispinas.
So chene sinnu ’e pasu….
Ma non m’imbias basu
dae s’anima tua de reina
m’at a parrer bambache
cust’istoja e tiria Mama Pache….